Deborah Campert Serie

Unieke handgemaakte uitgave met een serie van vier in harmonicavorm gevouwen kunstboeken verpakt in een luxe cassette.

Samenvatting:

MatchBoox gaf Deborah Campert de vrije hand deze verzamelcassette te ontwerpen. Zij maakte een selectie uit haar verzameling bloemenfoto's, genomen tegen de achtergrond van het bloemenbehang in haar slaapkamer. Deborah vroeg vier literaire kopstukken bijpassende teksten te schrijven bij haar bloemenfoto's. Remco Campert, Jan Cremer, Adriaan van Dis en Joost Zwagerman leverden nieuw werk wat resulteerde in een bloemrijke verzameling luciferboekjes. Het is voor het eerst dat een selectie van de nog steeds groeiende privécollectie bloemenfoto's is vrijgegeven voor publicatie. De vier bloemstukjes worden geleverd in een handgemaakte verzamelcassette inclusief een inlegvel met handtekening van de auteurs.

Auteur: Remco Campert (1929-2022).

Remco Campert was dichter en schrijver van verhalen en romans. Hoewel begonnen als dichter, werden zijn verhalen in tijdschriften steeds langer en publiceerde hij romans. In 1976 ontving hij de P.C. Hooftprijs voor zijn poëtisch oeuvre. Van 1989 tot 1995 las Campert met Jan Mulder en Bart Chabot in theaters voor uit eigen werk. Van 1996 tot 2006 schreef Campert samen met Jan Mulder een gezamenlijke column op de voorpagina van de Volkskrant, CaMu geheten, waaraan zij om beurten een bijdrage leverden. In 2004 verscheen 'Een liefde in Parijs', die zeer lovend werd besproken en uitgroeide tot een grote bestseller, net als zijn in 2006 verschenen 'Het satijnen hart'. Van nog recenter datum zijn de dichtbundel 'Nieuwe herinneringen', 'Het verband tussen de dingen ben ik zelf' en de samenwerking met zijn dochter Cleo Campert, die resulteerde in het fotoboek 'De ziel krijgt voeten'. In 2011 ontving Campert de Gouden Ganzenveer en in september 2013 verscheen zijn roman Hôtel du Nord. Wekelijks verscheen Campert met zijn column in de Volkskrant. 

Auteur: Jan Cremer (1940).

Jan Cremer is een zeer beroemde Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar. Cremers literatuur en beeldende kunst vertonen opvallende overeenkomsten; beide richten zich op het losmaken van traditionele esthetiek en eeuwenoude culturele bagage. Zijn 'Peinture Barbarisme' leidde in 1960 tot grote verontwaardiging toen zijn vijfluik 'La Guerre Japonaise' te koop stond voor één miljoen gulden, en hem tot de enfant terrible van de Nederlandse beeldende kunst bombardeerde. Het boek Ik Jan Cremer (uitgeverij De Bezige Bij 1964) heeft een wereldwijde oplage van 12 miljoen, en wordt nog steeds veel gelezen. In 1983 verschijnt - eveneens bij uitgeverij De Bezige Bij - zijn magnus opus De Hunnen. Behalve zijn bekende litho's en etsen van tulpen en Hollandse landschappen, schildert Cremer vanaf 2004 grote landschappen op doek: 'Seascapes" geheten, voor het laatst te zien in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Eveneens in 2013 veilde Adams Veilinghuis Cremers 'Cremeriana': meer dan duizend foto's, brieven en andere persoonlijke documenten en objecten.

Auteur: Adriaan van Dis (1946).

Adriaan van Dis is een Nederlandse auteur. Hij debuteerde in 1983 met de novelle 'Nathan Sid' die hem het Gouden Ezelsoor opleverde. In 1986 debuteerde hij als toneelschrijver met het stuk 'Tropenjaren' en was van 1987 tot 1992 redacteur van literair tijdschrift De Gids. Eind jaren tachtig schreef hij een aantal reisromans, in 1994 verscheen zijn tweedegeneratie roman 'Indische duinen', bekroond met de Gouden Uil en de Trouw Publieksprijs. In opdracht van de CPNB schreef hij de novelle 'Palmwijn' als Boekenweekgeschenk 1996. In 1983 debuteerde Van Dis als televisiepresentator en kreeg hij landelijke bekendheid met zijn literaire VPRO-praatprogramma Hier is... Adriaan van Dis. In 1986 ontving hij hiervoor de Nipkow-prijs. Van 1999 tot 2002 presenteerde hij vier seizoenen Zomergasten. Zijn verblijf in Parijs bracht hem twee geëngageerde romans: 'De Wandelaar' (2007) en Tikkop (2010, genomineerd voor de Libris Literatuurprijs). In 2011 publiceerde hij 'Stadsliefde', een ode aan Parijs. Ook maakte van Dis twee televisiedocumentaires die gebaseerd zijn op zijn werk: 'Van Dis in Afrika' (2008, tweede Nipkowprijs) en 'Van Dis in Indonesië' (2012).

Auteur: Joost Zwagerman (1963-2015).

Joost Zwagerman was een Nederlands schrijver, dichter en essayist. Zwagerman debuteerde in 1986 met de roman 'De houdgreep'. Zijn doorbraak naar een breed publiek kwam in 1989 met de roman 'Gimmick'. In 1991 verscheen 'Vals licht', dat werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en in 1993 werd verfilmd door Theo van Gogh. Zwagerman behoort tot een van de meest gelezen schrijvers van zijn generatie, zijn werk verscheen in vertaling in twaalf landen. Behalve romans publiceerde hij gedichten en essays. Zwagermans essaybundels 'Pornotheek Arcadië' en 'Het vijfde seizoen' bereikten de longlist van de Gouden Uil en de AKO Literatuurprijs. Zwagerman was daarnaast ook actief als columnist, van 1998 tot 2002 voor de Volkskrant en vanaf 2001 voor NRC Handelsblad. Van 1998 tot 2000 was Joost Zwagerman vaste gast in het TV-programma Barend & van Dorp. In 2003 en 2004 presenteerde Joost Zwagerman VPRO’s Zomergasten, ook was hij een graag geziene gast in De Wereld Draait Door. In 2008 ontving hij de Gouden Ganzenveer voor zijn gehele oeuvre, in 2010 was Joost Zwagerman de auteur van het Boekenweekgeschenk 'Duel'. In het najaar van 2012 publiceerde Zwagerman "Americana", de neerslag van een leven lang lezen en schrijven over Amerikaanse cultuur in twee kloeke delen met niet eerder gepubliceerde essays. Op de dag van zijn overlijden in september 2015 kwam nog zijn non-fictietitel 'De Stilte van het Licht' uit bij De Arbeiderspers.

Illustrator: Deborah Campert (1938).

Deborah Campert was jarenlang actief in de kunstwereld onder de naam Deborah Wolf. Eerst als eigenaar van Galerie Balans, en later als adviseur van de ABN Amro Kunststichting waar zij meer dan 20 jaar verantwoordelijk was voor de aankopen en het beheer van de kunstcollectie. Van 1990 tot 2009 was zij tevens adviseur voor het collectioneursechtpaar Victoria en Henk de Heus-Zomer uit Barneveld. In 2008 heeft zij samen met haar zoon Jeroen Wolf de documentaire 'Willem' gemaakt en in 2012 'Het ritme van Elly de Waard'. In 2010 verscheen bij uitgeverij Thomas Rap het boek 'C'est la vie' met co-auteur Barbara van Kooten.