In 45 schrijft Marion Pauw een genadeloos eerlijke en tegelijk ontroerende monoloog — een smeekbede aan de plastisch chirurg Tom, die voor de vertelster symbool staat voor hoop, herstel en de illusie van controle. Wat begint als een luchtige biecht over een paar rimpels en verslapte huid, ontvouwt zich langzaam tot een kwetsbaar portret van een vrouw die haar eigen spiegelbeeld niet langer herkent. Ze rouwt niet alleen om haar verloren jeugd, maar ook om alles wat daarmee verdween: begeerte, aandacht, trots, onschuld. De tekst is vormgegeven als een modern gebed — ritmisch, direct, rauw — waarin de vrouw de chirurg toespreekt alsof hij een god is. Niet om haar ziel te redden, maar om haar lichaam te herscheppen. Het is zowel tragisch als herkenbaar: de menselijke drang om gezien te worden, om nog één keer te schitteren in de blik van een ander.
De aquarellen van Sam Drukker versterken die kwetsbaarheid op indringende wijze. Zijn sobere, zwart-witte portretten tonen een lichaam dat niet langer vecht tegen ouderdom, maar het onderzoekt, aftast, aanvaardt. De vrouw lijkt naakt in haar huid én in haar emotie.
Rolf Toxopeus legt er met roze, vloeiende lijnen een tweede laag overheen — een grafisch contrapunt van jeugd, verlangen en herinnering. Het roze snijdt door het zwart-wit heen, als sporen van vroeger vuur in een nu kalmer lichaam. De combinatie van Drukker en Toxopeus maakt 45 tot een visuele dialoog tussen kwetsbaarheid en trots.
Waarom je dit boekje in je MatchBoox-collectie wilt hebben:
- Omdat 45 de schaamte en schoonheid van veroudering durft te tonen — zonder filter, zonder vals sentiment.
- Omdat tekst, beeld en vormgeving hier samenwerken als één adem: het verhaal van een vrouw die zichzelf opnieuw probeert te vormen.
- Omdat Marion Pauw met chirurgische precisie schrijft over iets wat iedereen raakt: de strijd tussen uiterlijk en eigenwaarde.
Over de auteur:
Marion Pauw (1973) is bekend als bestsellerauteur en winnaar van de Gouden Strop. Ze schrijft met scherpte en empathie over morele grenzen, innerlijke strijd en de complexiteit van menselijke relaties. Haar stijl is filmisch en direct, maar altijd doorleefd.
Over de illustrator:
Sam Drukker (1957) is een van de meest vooraanstaande realistische kunstenaars van Nederland. Zijn werk onderzoekt het menselijk lichaam als spiegel van de ziel — kwetsbaar, tijdelijk, echt.
Over de vormgever:
Rolf Toxopeus (1960), medeoprichter van Joseph Playeau grafische ontwerpers, vertaalt emotie naar vorm. Zijn grafische toevoegingen brengen balans tussen de melancholie van het beeld en de intensiteit van de tekst.
